IK ZAL MIJ BEWIJZEN!

Het was een zonnige en perfecte dag voor een bezoek aan mijn mooie Meesteres Emma. Maar op het moment dat ik de zon verliet en de duisternis van haar studio binnenging vroeg ik mij wel af wat zij in haar dominante geest voor mij in petto had deze keer.

Meesteres Emma opende de deur en haar verschijning was werkelijk adembenemend. Zij was gekleed in een glanzend leren outfit die haar vrouwelijke rondingen extra accentueerden. Hoge zwarte laarzen, met denk ik de hoogste hakken die ik ooit heb gezien, omsloten haar mooie benen en lieten haar mooie slanke lichaam prachtig uitkomen. Haar lange blonde haren en haar dominante ogen maakten een onuitwisbare indruk op mij, net zoals de strenge toon waarop zij tegen mij sprak.

Nadat wij samen wat hadden gedronken en ik een douche had genomen kwam ik terug in de studio en ging voor mijn Meesteres op de knieën. “Ok slaaf, realiseer jij je dat jij hier alleen maar bent als mijn speelgoed? En dat ik met jou kan spelen op de manier die mij het meeste pleziert? En heb jij zoveel vertrouwen in mij dat jij mij toestaat jou te behandelen zoals ik denk dat goed is? Vertrouw jij mij zelfs jouw leven toe, slaaf? Ja Meesteres, was het enige dat ik zacht kon fluisteren.

“Goed, dan gaan wij vandaag eens iets heel anders doen mijn Slaaf. Zie jij daar die leren body bag op de tafel? Dat wordt vandaag jouw plek, maar wacht even, ik zal jou eerst een masker over jouw gezicht doen!” Hierna name mijn Meesteres mij bij de hand en leidde mij naar de tafel. Mijn voeten en benen gleden in de body bag. En vanaf het moment dat Meesteres mij begon vast te binden bekroop mij een licht gevoel van claustrofobische paniek, een gevoel dat nog werd versterkt door het masker dat mijn ademhaling bemoeilijkte. Maar de kalmte van mijn Meesteres haar stem en de absolute wil haar te dienen zorgde ervoor dat ik mij langzaam overgaf en concentreerde op mijn ademhaling. Mijn armen warden op mijn buik gelegd en Meesteres sloot de body bag en bond alles zo vast dat ik mij nog nauwelijks bewegen kon. “Zo slaaf, nu ben jij volledig afhankelijk van mijn controle en genade. Ik kan nu doen met jou wat ik wil. En als ik wil kan ik zelfs jouw ademhaling volledig controleren en misschien wel wegnemen. Vertrouw jij mij nog steeds slaaf?

“Ja Meesteres” antwoordde ik en ik probeerde zo rustig mogelijk te ademen. Ik was verrast toen ik merkte dat de body bag op een aantal plaatsen van ritsen was voorzien. Door op deze plekken de ritsen te openen kreeg mijn Meesters toegang tot mijn lichaam en kon zij met mij spelen zoals zij het graag wilde. Nu kon zij testen hoeveel pijn ik voor haar kan verdragen. Zij begon met het plaatsen van klemmen op mijn tepels. Op elke tepel kreeg ik meerdere klemmen. Het verbaasde mij hoe opgewonden ik werd van de pijn die mijn Meesters mij liet voelen. Maar al snel verlegde zij haar aandacht naar andere delen van mijn lichaam. Ik merkte dat Meesters elektroden op mijn hele lijf plakte. En niet veel later voelde ik de eerste elektrische impulsen. Langzaam voerde Meesteres Emma de intensiteit van de impulsen op en het werd al snel pijnlijk. Ik zou de pijn niet kunnen verdragen als mijn Meesteres niet met rustige maar veeleisende stem mij in de juiste richting had gebracht. Alleen daarom was ik in staat de pijn te verdragen. En het blijft een vreemde sensatie, aan de ene kant een onverdraaglijke pijn en aan de andere kant een trots gevoel dat ik dit voor haar mag doen. Ik weet immers dat zij het graag ziet als ik voor haar lijd. En ik wil haar zo graag plezieren dat ik alle pijn trotseer en alles voor haar doe.

Uiteindelijk stopt de pijn en ik voel mijn zwetende lichaam in de warme body bag. “Nog een test vandaag mijn slaaf. Ik controleer jouw ademhaling door tape over jouw mond te plakken. Dus, ontspan, krijg controle over jouzelf en jouw ademhaling en denk alleen aan mij en hoe jij mij met jouw leven vertrouwt. Ben jij klaar voor deze test, slaaf? Denk jij dat jij dit wel 90 seconden voor mij kan volhouden?” Ik fluister zacht, Ja Meesteres, en hoop dat ik niet in paniek zal raken. Als mijn mond wordt afgesloten begint mijn hart keihard te bonzen en een gevoel van paniek maakt zich van mij meester. Mijn longen schreeuwen om lucht maar met uiterste concentratie richt ik mij op de stem van mijn Meesteres die mij door deze opdracht heen leidt. Ik houd mijzelf onder controle, voor haar! Ik ben volledig aan haar overgeleverd en dankzij haar leiding red ik de 90 seconden. Het gelukzalige gevoel haar gediend te hebben blijft bij mij en mijn Meesteres geeft mij een fijne beloning om deze sessie te eindigen!

Ik hoop maar dat mijn Meesteres Emma zich realiseert hoe opwindend deze sessie voor mij is geweest. Hoe fijn het is mij aan haar over te geven.

Lees Engelse versie hier...