Ik heb een groot assortiment maskers en kappen voor mijn slaven. Veel slaven zeggen dat zij mij met hun leven vertrouwen maar ben jij klaar dit te bewijzen? Jou aan mijn bed vast te binden en een gasmasker op te zetten, daar houd ik van. Jou in jouw ogen te kijken en de groeiende onzekerheid te zien, dat geeft mij een groot plezier. Ik houd van die vraag in jouw ogen: mag ik nog blijven ademen of niet?
Mijn maskers gebruik ik ook om verlies van zintuigen te stimuleren. Zodra ik het masker op jouw gezicht heb geplaatst kun je niets meer zien, niets meer ruiken en ook je gevoel vermindert snel. Eerst ben je nog nieuwsgierig maar al heel snel raak jij in de war. Je wordt onzeker en het gevoel van angst wordt steeds groter. Jouw behoefte dit te stoppen wordt groter en groter en jij zoekt naar een kans te ontsnappen. Maar heel goed weet jij ook dat ik de regels van het spel bepaal. Ik bepaal wanneer wij beginnen en ik bepaal het tijdstip waarop wij stoppen, niet jij.
Zo heel af en toe dwing ik een slaaf die straf verdient in een ongemakkelijke houding. Dat kan kort zijn maar ook meerdere uren. Met gespreide armen tegen de wand met de vingers hoog boven het hoofd. De benen eveneens gespreid en de voeten ver naar achteren. In deze houding draagt de slaaf zijn hele gewicht slechts op zijn vingers en na verloop van tijd verliest hij het gevoel over zijn lichaam en zo de controle.
Ik houd ervan een kap over het hoofd van de slaaf te doen en hem als een gevangene naar zijn executie te brengen. Wordt het de guillotine of de elektrische stoel? Kun jij je dat onveilige onzekere gevoel voorstellen slaaf? Durf jij plaats te nemen onder mijn kaap slaaf?