Ongehoorzaam aan mijn Meesteres!
Nog niet zo heel lang geleden vroeg ik mijn Meesteres Emma om toestemming voor een orgasme. Na een lange dag hard werken kwam ik thuis, nam een biertje uit de koelkast en had enorme behoefte mij lekker te ontspannen.
Het biertje en het luie gevoel zorgden al snel voor een geil gevoel en ik besloot mijn Meesteres te vragen of ik mocht klaarkomen. Ik had geluk, zij stemde erin toe en ik mocht een keer klaar komen, een keer niet meer. Een volgende was verboden tot dat zij daar weer toestemming voor zou geven.
Maar ja, slechts een paar dagen later kreeg ik weer zin om te komen en ik kon er niks aan doen maar kreeg een orgasme. Ik wist dat ik geen toestemming had gevraagd of gekregen en na het fijne gevoel van klaar komen kreeg ik al snel een slecht gevoel: ik was ongehoorzaam geweest en had haar expliciete opdrachten genegeerd. Ik begreep onmiddellijk dat dit niet zonder consequenties zou kunnen blijven, dit komt mij duur te staan.
Ik besloot eerlijk op te biechten wat ik had gedaan, wetende dat ik haar daarmee teleurgesteld had. En omdat ik Meesteres Emma spoedig weer persoonlijk zou dienen bereidde ik mij voor op het slechtste.
Meesteres was bood en liet mij haar ongenoegen duidelijk merken. Ik moest uitleggen waarom ik gedaan had wat ik had gedaan, of beter nog: waarom ik niet had gedaan wat zij mij had opgedragen. Was haar opdracht niet duidelijk? Een orgasme en niet nog een tot zij daar weer toestemming had verleend?
Ik kwam slecht uit mijn woorden, ik wist niet erg goed een verklaring te geven. Ik vertelde haar wat was gebeurd. Nu heb ik normaal al problemen goed uit mijn woorden te komen als ik bij haar ben maar nu was het helemaal mis. Ik had immers geen excuus voor mijn ongehoorzaamheid.
Hoe overbodig is het te zeggen wat daarna gebeurde? Meesteres Emma zorgde ervoor dat ik niet zou vergeten wat ongehoorzaamheid betekent voor een slaaf. Zij bond mij aan het kruis en terwijl zij mij er continu aan herinnerde hoe waardeloos ik was, zo’n volledig zinloos geval, kwam de verdiende straf. Meesteres koos zorgvuldig haar zwepen en canes en strafte mij zonder enige terughoudendheid. Harder, harder zodat ik zou herinneren wat je te wachten staat als je niet gehoorzaam bent.
Het was een harde leerschool die sessie.
Nadat zij mij los had gemaakt kreeg ik de opdracht op de grond te gaan liggen. Haar gelaarsde voet drukte al snel op mijn keel. “Wat ben jij nu eigenlijk, slaaf”, was alles wat Meesteres Emma vroeg. Ik had moeite wat te zeggen, haar voet drukte op mijn strottenhoofd. Maar toen zij heel even haar voet optilde kon ik haar zeggen dat ik een waardeloze slaaf was, dat mijn plek gewoon laag op de grond was, dat ik niks voor haar betekende. “Dat klopt slaaf!” zei Meesteres terwijl zij vol verachting op mij spuugde.
Ook al was nu duidelijk wat ik voor haar betekende bleef zij mij minachtend aankijken en met het gevoel dat ik niks, maar dan ook helemaal niks meer voor haar betekende liet zij mij uit. Ik kijk wel uit voor ik opnieuw ongehoorzaam ben. Dat is het niet waard, nooit!