MIJN GROOTSTE ANGST!

Op weg naar mijn ontmoeting met Meesteres Emma stopte ik bij een bloemenstalletje en kocht een paar mooie zwarte rozen voor haar. Het was wel het minste dat ik kon doen, een cadeautje meenemen om Mylady gunstig te stemmen want ik was wel heel erg dom geweest: ik had, uit pure nieuwsgierigheid, gekeken op de website van een andere Meesteres en ik wist dat ik dat haar vertellen moest. Eerlijkheid en vertrouwen, dat is wat Meesteres Emma van mij verlangt. Dus, schoon schip maken en de consequenties van mijn stommiteit aanvaarden.

Mijn Meesteres wist onmiddellijk dat er iets aan de hand was, zij zag het denk ik in mijn ogen. Ik stotterde en probeerde mijn schaamte te verbergen maar zij eiste op besliste toon een eerlijk antwoord: wat heb jij gedaan mijn slaaf? En natuurlijk vertelde ik haar eerlijk dat ik naar foto’s van een andere meesteres had gekeken. De teleurstelling in haar ogen maakte dat ik mij erg klein voelde worden, ik had haar verraden. Was ik nog wel haar aandacht waardig? Nee, niet meer en Domina Emma vertelde mij dat zij mij weg wilde sturen. Ik viel op mijn knieën neer en smeekte om een nieuwe kans haar te bewijzen dat dit echt een eenmalige stomme streek van mij was.

Meesteres Emma keek mij aan en zij dat zij erover na wilde denken mij een laatste kans te geven mijn devotie en waardering voor haar te tonen maar dat ik dat eerst moest verdienen. Ik knikte en fluisterde dat ik alles zou doen om het goed te maken. “Alles?” vroeg zij. Jawel Mylady, alles zei ik zacht.

Haar eerste opdracht was op handen en knieën voor haar te komen en elke klap met de zweep op mijn billen hardop te tellen. Een, Mylady, het spijt mij zo. Twee, Mylady, mijn excuses. Alle dertig klappen met de zweep telde ik hardop. Het was pijnlijk maar ik wist ook wel dat het haar recht was en dus accepteerde ik de straf. Meesteres Emma maakte mij vervolgens vast aan het kruis en opnieuw kwam de zweep hard op mij neer, op mijn rug dit keer. Ik telde en verontschuldigde mij en daarna draaide mij zij om en kreeg ik nog eens 30 klappen met haar zweep en ik verontschuldigde mij met elke tik die zij uitdeelde. Mijn fout, ik accepteerde de gevolgen!

Het was zo duidelijk te zien dat Meesteres Emma teleurgesteld was en ik begon haar om vergiffenis te smeken. Natuurlijk beloofde ik haar dat ik zo’n fout nooit meer zou maken maar mijn woorden overtuigden haar niet. Zij eiste dat ik op het bed ging liggen en zij maakte mijn handen vast. De elektro box kwam tevoorschijn en zij legde uit wat ik voor haar diende te accepteren. “We zullen ver gaan slaaf, zei zij, laat mij zien dat je de straf die je verdient aan kan. En welke keuze heb je dan? Je kunt het je niet veroorloven dat jouw Meesteres jou wegstuurt. Je zou dan zonder leiding blijven, met een leeg gevoel en vooral met veel schaamte. En dus nam ik de elektro schokken en de pijn.
Meesteres Emma vertelde mij hoe boos zij was en vooral hoe teleurgesteld. Maar gelukkig zag zij ook dat ik de straf die zij mij oplegde accepteerde zonder verder te klagen en dat ik echt heel veel spijt had van mijn fouten. Mylady zei dat zij mij een tweede kans zou geven, maar wel de laatste kans!

Een enorme opluchting, dat was wat ik voelde; mijn grootste angst was gelukkig niet uitgekomen. Meesteres Emma had mij niet weggestuurd en mij een nieuwe kans gegeven. Wat een geluk dat deze prachtige vrouw zo’n groot hart heeft en mij onder haar hoede heeft genomen. Nooit, nee nooit meer zal ik zelfs maar denken aan een andere Meesteres dan mijn Meesteres Emma.
Dank u zo zeer, Meesteres Emma!

Uw gehoorzame Alexander

Lees Engels versie